منشا روان شناسی زبان امروزی
روان شناسی زبان امروزی یک حوزه میان رشتهای است که قیمت سمعک دو رشته زبان شناسی و روان شناسی درکی تجربی را با هم ترکیب میکند. مسلما این ترکیب فقط زمانی موفق خواهد بود که این دو زیرشاخه نگاههای مشابه و موافقی به زبان داشته باشند. زمانی که رشته روان شناسی زبان برای اولین بار تکامل یافت، این نگاه سازگار وجود داشت، درست مثل امروز. اما نکته جالب این است که در چند دهه اخیر این نگاهها بسیار تغییر کرده است.
آغاز رشته روان شناسی زبان در سال 1951 در جلسهای رخ داد، که در آن کمیتهای از زبان شناسان و روان شناسان شرکت داشتند. بعدها در سال 1953 اساس اولین کتاب در زمینه روان شناسی زبان در سمیناری شکل گرفت. در آن زمان روان شناسان بر آنالیز بر پایه طبقه بندی زبان تمرکز داشتند، به این معنا که هدف اولیه آنها طبقه بندی جنبههای قابل مشاهده زبان بود. زمانی که زبان شناسان آن دوره، به زبان جدید بر میخوردند، واحدهای واجی آن را استخراج میکردند، و سپس آنها را به مقولههای رده بالاتر طبقه بندی میکردند. این روش به خوبی با نگاه روان شناسان به زبان سازگار بود، آنها معتقد بودند گفتار به سادگی نوعی رفتار حرکتی نشان داده شده با مردم است. روانشناسی رفتار شناس آن روزها به حیطه رفتار روان شناسی تاکید داشتند، به جای عملکردهای روحی و روانی. آنها معتقد بودند که همه رفتارها را میتوان به صورت زنجیرههای مرتبطی از رفتارهای کوچک تر توضیح داده شود. بنابراین، گفتار به عنوان واحدهای رفتاری اصوات ترکیب و تبدیل شده به کلمات در نظر گرفته میشد، که سپس مرتبط با ساخت عبارات و غیره بود. یادگیری در این زنجیره با گرفتن پاداش برای جملات صحیح و عدم دریافت پاداش برای جملات نادرست شکل میگیرد. رفتارشناسان باور داشتند که این سیستم یادگیری، یا همان شرطی سازی، بین همه موجودات مشترک است و همه موجودات هر چیزی را به همین شیوه میآموزند. در دیدگاه آنها یادگیری شامل کسب رفتارهای روزمره و روتین بود، و همه رفتارهای روزمره با اصول یکسانی از یادگیری بدست میآمد. مسئله مشترکی که در اواسط قرن بیستم مرزی بین زبان شناسی و روانشناسی ایجاد کرد این نگاه بود که هر چیز جالبی درباره زبان مستقیما در سیگنال گفتاری فیزیکی قابل مشاهده است. این نگاه از زبان بعدها اساسا معیوب شناخته شد و کاملا با نگاه ارائه شده به زبان در این کتاب مغایر است.
بازدید : 1146
سه شنبه 12 اسفند 1398 زمان : 1:07